حضور بارانی تو.کوچه باغ قلبم را از نم خوشبوی خوشبختی سرشار کرده است.
با هر بهار سبزی که از تنفس خنک ومهربان یاسمنهای باغچه خانمان می گذرد.
طراوت را بیشتر احساس میکنم و رویش ترد واسمانی تو.
در این عصریخی در اوج شکستن یخهای دلم هر بیت غزلم تورا می خواند:
هرچه هستی باش......اما کاش
نه......جز اینم ارزویی نیست
هر چه هستی باش.......اما باش.......
نظرات شما عزیزان: