دراوج جوانی باخود میپنداشتم:که اگر پسری به دختری

لبخند زد.اگر با دستانش بی شرمانه موهایش را نوازش کرد و

یا بوسه ای بر گونه اش زد یعنی:عشق مطلق ودوست داشتن

تا سرحد مرگ........اما........!

حالا که در این دنیای پوچ وکثیف امروزی بیشتر با ناملایمات

زندگی دست و پنجه نرم کردم ودراوج شورو شعف جوانی نیستم

یاد گرفتم که تمام ان تجربه های جوانی هوسی بیش نیست.

درک کردم ویاد گرفتم..........که.........!

عشق حقیقی خودش درفرصتی مناسب قفل زنگار بسته ی

قلب را باصداقت می گشاید وخیلی معصو مانه وباشرمی وصف 

ناشدنی در چشمانت خیره می شود واینگونه لب از لب می گشاید:

دوستت دارم ودیوانه وارعشقم را نثار قلب پاکت

میکنم.........وتو نیز اینگونه باش تا زندگی

اغاز شود............

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: